Το Σοφικό είναι ένα χωριό στα νοτιοανατολικά του νομού Κορινθίας. Μαρτυρίες αναφέρουν πως η περιοχή του Σοφικού κατοικείται από την κλασική εποχή, ενώ το σημερινό χωριό θέση έχει τα θεμέλιά του στον 14ο αιώνα. Ήταν χτισμένο πάνω στον Σολύγειο λόφο,ο οποίος είχε μεγάλη στρατιωτική σημασία κατά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο. Επίσης είχε χρησιμοποιηθεί και ως ορμητήριο των Δωριέων,κατά την δεύτερη κάθοδό τους. Το 145 π.Χ.οι Ρωμαίοι κατέστρεψαν το Σοφικό,όπως και άλλα κοντινά μέρη,και από τότε η ιστορία του δεν έχει ξανά αναφερθεί. Μόνο μετά τις ανασκαφές του Νικολάου Βερδελή το 1957,η ιστορία της Σολυγείας ξανά ήρθε στο φως.

Το 1385 εμφανίστηκαν στην περιοχή του Σοφικού,το οποίο δεν υπήρχε ακόμα,οι Αρβανίτες,κάτοικοι της νοτίου Ηπείρου διωκόμενοι από τους Οθωμανούς Τούρκους. Τότε οι Αρβανίτες δημιούργησαν ακόμα δύο χωριά στην περιοχή αυτή,που τα ονόμασαν ”Αμυγδαλιά” και ”Βελανίδι”. Οι Αρβανίτες αργότερα έκτισαν τα πρώτα σπίτια σε εκείνο το μέρος και το ονόμασαν Σοφικό,το όνομα του οποίου έχει άγνωστη προέλευση,αφού δεν αναφέρεται σε κανένα κείμενο/πηγή.

Σχετικά με την Επανάσταση του 1821, το Σοφικό πρωταγνωνίστησε στα επαναστατικά γεγονότα της Κορίνθου. Ο Χατζηγιάννης-Μερτζέλος προετοίμασε επαναστατικά το Σοφικό και το μετέτρεψε σε επαναστατικό κέντρο της Κορινθίας ,αφού ορκίστηκαν ολοι οι οπλαρχηγοί που έλαβαν μέρος στην πολιορκία Ακροκορίνθου. Τον Δεκέμβριο του 1821 οι Έλληνες αποφασίζουν να γίνει στο Σοφικό η πρώτη Εθνοσυνέλευση,αλλά οι κάτοικοι,φοβούμενοι την αντίδραση των Τούρκων,αρνήθηκαν. Η πιο σημαντική στιγμή του Σοφικού κατά την επανάσταση,ήταν η ανάδειξή του σε πρωτεύουσα της Επαναστατικής Κυβερνήσεως και στις 14 Ιουλίου καταφθάνουν οι Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης,Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και Κανέλλος Δεληγιάννης,στο Σοφικό. Η Κυβέρνηση παρέμεινε στο Σοφικό έως τις 16 Αυγούστου του 1823 και μετά μεταφέρθηκε στην Σαλαμίνα.

[metaslider id=333]